Verborgen letters: acrostichon

De koningin had dit jaar een verrassing voor ons in petto. In de troonrede zat een geheime boodschap verborgen, elke beginletter van de eerste zinnen vormden samen een naam: Willem van Nassov. Tegenwoordig is deze vorm van een gedicht, een acrostichon, niet meer zo in zwang.

In vroeger tijden gebruikte men vaker een acrostichon. Soms in een gewoon verhaal, zoals Reynaert de Vos, soms in Bijbelboeken.

Laten we eens kijken naar het Wilhelmus, het Nederlandse volkslied. Alle beginletters van elk couplet zijn bewust uitgekozen en vormen samen eveneens de naam Willem van Nassov.

Sommige edities van de Statenvertaling kennen een soortgelijk fenomeen: daar wordt naar acrostichons verwezen door de namen van Hebreeuwse letters bij de tekst te noemen. Tevens komt je zoiets ook tegen in de beeldende kunst, waar beginletters worden gebruikt, zoals een ex-libris. In tal van andere geschriften zie je de acrostichon terugkomen, ook in in het buitenland. Grootheden zoals Edgar Allen Poe en Lewis Caroll hebben gedichten geschreven in de vorm van een acrostichon.

Zo. Ook ik heb me er aan gewaagd. De beginletters van het stuk hierboven vormen samen een zinnetje. Het is niet makkelijk om zo een stukje te schrijven en het een samenhangend geheel te laten zijn. Het blijkt een behoorlijk keurslijf te zijn. Petje af voor de schrijver van de troonrede dit jaar.