Ode aan de P

Mijn jongste zoon heet Pepijn en is vier jaar. Zijn 'letter' is dus de P. Die herkent hij al maanden van verre. Maar ook mijn letter, de letters van zijn broers en vader en van opa en oma herkent hij. Die letters noemt hij niet letters, maar pee (P). De H is opa's pee, de D is papa's pee, et cetera. Ik vind het logisch. Zijn eigen letter wordt immers ook pee genoemd. Cijfers zijn bij hem trouwens ook pees. De P is ook een omgekeerde b, q en d. Die noemt hij uiteraard ook pee.

Omdat de P natuurlijk een Prachtletter is, hier een kleine ode aan de P.

De P is van pracht en praal

prima, prikkelnoot en principaal

primordialiteit en prix

(Maar dat laatste is Frans dus dat telt nie)

De P is ook de letter van het interessante pi

(Maar pi krijgt een eigen post op dit blog

Daar zit je nu niet op te wachten, toch?)

De P is van pissig en poepelderij

Van poetsextract en prei en pastei

Van papenkullekens en pikolet

poerlood, punitief en piket

Ik bak er niets van, ik stop er maar mee.

Ik ben toch potverjandorie geen Drs. P!

De letter p wordt ook vaak gebruikt in uitdrukkingen en gezegdes. 'Ergens de p in hebben', kent iedereen wel. Dan baal je als een stekker. Maar 'het is behoorlijk in de p' betekent juist dat het in orde is. En 'wat is hij in de p', betekent dat hij prachtig en mooi aangekleed is. 

'Ik heb hem een p geschreven', kende ik niet. Dat betekent dat je hem hebt opgegeven. Vergelijkbaar met 'Schrijf daar maar een P voor', voor iets dat je als verloren kunt beschouwen. Gek genoeg betekent 'daar wil ik je wel een p voor zetten' juist dat je dat verzekert krijgt. 

En wat dacht je van 'het is een raadsheer met een p ervoor'? Een 'praadsheer' dus, een praatjesmaker. 

Het laatste woord in het woordenboek bij de letter P is 'pyxis', een doosje van goud of zilver waarin de geconsacreerde hosties zonder plechtigheid naar de zieken buiten de kerk worden gedragen. Zou dat nog bestaan?